Voelen met je kunsthand
Op 1 mei verscheen een artikel in de NRC over "voelen met je kunsthand". van de Chalmers University of Technology in Zweden. Van die onderzoekers verscheen afgelopen donderdag een publicatie in de New England Journal of Medicine waarin ze verslag doen van de ervaringen van de drie patiënten met hun protheses.
Bijzonder hieraan zijn 3 dingen::
- Deze prothese is met kliksysteem aan een titanium pin die in het bot van de stomp bevestigd. Dit type prothese wordt vaker gebruikt: het zit stevig en voelt natuurlijker omdat het skelet dan het gewicht draagt en niet zoals een omschuifprothese knelt als een te strakke schoen.
- Deze armprothese wordt gecombineerd met een implantaat met elektroden die onderhuids aangebracht worden op de spieren en zenuwen. De elektroden op de spieren zorgen voor de aansturing van de prothese. Als je denkt aan het openen van je hand, dan vangen de elektroden dat signaal op. Kunstmatig intelligente software in het implantaat herkent dit signaal en vertelt de prothese om de hand inderdaad te openen. Ook deze techniek wordt al langer gebruikt voor protheses, maar nu gebeurt het opvangen van de spiersignalen vaak met elektroden aan de buitenkant, op de huid. Door ze operatief onder de huid te plaatsen is het signaal en dus de aansturing beter.
- Deze prothese heeft tastgevoel dat komt van een sensor in de protheseduim die meet of er contact gemaakt wordt met een object en hoeveel kracht er uitgeoefend wordt. Dit signaal wordt doorgegeven aan de elektroden die vervolgens de zenuwen stimuleren waardoor er een ‘gevoel’ naar de hersenen gaat. De patiënten ervaren daardoor een aanraking op de plek waar hun biologische hand zou zijn. Dit beschrijven ze als een aanraking met de punt van een pen. Bij meer druk verandert het in een soort elektrische tinteling.